نویسه جدید وبلاگ
عوارض نامطلوب دیابت:یکی از عوارض نامطلوب دیابت، ایجاد زخم های عفونی
در پاهاست که نه تنها کنترل دیابت را سخت تر می کند، بلکه سلامت فرد دیابتی را تحت
تاثیر قرارمیدهد. لذا باید بدانید، اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید، مراقبت
مطلوب از پاهای تان اهمیت زیادی دارد. مراقبت ضعیف از پاها در بیماری دیابت می
تواند منجر به ظهور عوارض جدی در سلامت شما گردد و حتی ممکن است منجر به قطع عضو
در پاهایتان گردد.
اگر مبتلا به
دیابت باشید، پاهایتان نسبت به آسیب مستعدتر می گردند، زیرا این بیماری می تواند
اعصاب شما را تخریب نماید و جریان خون را به پاهایتان کاهش دهد.
نکته جالب آن
است که با مراقبت مطلوب از پاها می توان از اغلب عوارض جدی مرتبط با دیابت پیشگیری
نمود.
در ذیل سعی شده
است برخی از نکته های مرتبط با مراقبت از پاها در بیماری دیابت نوع دو را یادآوری
نماییم:
پاهای تان را روزانه
بشویید و خشک کنید
* از صابون های ملایم
استفاده کنید.
* از آب گرم
استفاده کنید.
* پوست تان را با
ملایمت و گذاشتن و برداشتن حوله بر روی آن خشک کنید. از خراشاندن و ساییده شدن پوست در هنگام شستشو و
خشک نمودن آن اجتناب کنید.
* به منظور
پیشگیری از ترک خوردن پاها، بعد از شستشو از لوسیون (کرم مرطوب کننده) استفاده
کنید، اما لوسیون را بین انگشت های پاهایتان نمالید.
پاهایتان را هر
روز مورد بررسی قرار دهید
* هر روز همه قسمت
های پاهای خود را مورد بازبینی قرار دهید. اگر شما نمی توانید به خوبی پاهایتان را
ببینید، شخص دیگری باید پاهای شما را بررسی کند.
* مراقب خشکی و ترک
خوردگی پوست
پای تان باشید.
* وجود مواردی
نظیر: تاول، بریدگی،
خراشیدگی و یا دیگر زخم ها را مورد
بررسی قرار دهید.
* قرمزی، گرمی و
حساس بودن هر نقطه از پا را که لمس می نمایید، بررسی چک کنید.
مراقب رشد ناخن
های پا و میخچه و پینه در پاهایتان باشید. ناخن های پاهایتان را کوتاه نگه دارید،
اما از چیدن گوشه های ناخن ها خودداری کنید
* اگر کفش شما
موجب ایجاد زخم یا تاول در پاهایتان شد، سریعا آن را درمان کنید. محل زخم را با
چسب زخم یا باند بپوشانید و سپس یک جفت کفش
راحت و مناسب برای
خود تهیه کنید.
مراقب ناخن
پاهایتان باشید
* ناخن هایتان را بعد
از حمام که نرم تر
هستند، کوتاه کنید.
* ناخن هایتان را
در یک خط مستقیم کوتاه کنید وسپس سطح ناخن هایتان را با سوهان، صاف کنید.
* از کندن گوشه
های ناخن اجتناب کنید.
در هنگام ورزش و
فعالیت بدنی مراقب پاهایتان باشید
* با کفش هایی راحت و
مناسب، به پیاده روی و ورزش بپردازید.
* هنگامی که در
پاهایتان زخمی ایجاد شده است، ورزش نکنید.
از کفش و جوراب
مناسب استفاده کنید
* هیچ وقت با پای
برهنه راه نروید و همیشه کفش، راحتی های مقاوم و دیگر پاپوش های مناسب را بپوشید.
* از پوشیدن کفش
های پاشنه
بلند و نوک تیز
اجتناب کنید. از پوشیدن کفش هایی که نوک انگشتان یا پاشنه پای شما از آنها بیرون
است (نظیر صندل هایی که نوک پا
و پاشنه پا درآنها آزاد و برهنه است)، اجتناب کنید، زیرا این مدل کفش ها خطر بروز
آسیب یا عفونت در پاها را افزایش می دهند.
* کفش جدید را با
جورابی که اکثرا می پوشید، امتحان کنید.
* یک جفت کفش جدید
را برای بیش از یک ساعت، در هر بار، به پا نداشته باشید.
* قبل از این که
کفشی را به پا کنید به دقت داخل آن را بررسی کنید که شامل جسم خارجی یا زایده ای
نباشد که به پای شما آسیب برساند.
* از پوشیدن جوراب
های تنگ و محکم اجتناب کنید.
* جوراب های با
الیاف طبیعی را به پا کنید. مثل نخی یا کتانی، پشمی و یا ترکیب پشم و کتان.
* کفش ها و چکمه هایی به پا کنید
که از پاهای شما در شرایط مختلف آب و هوایی محافظت کنند( آب و هوای سرد، مرطوب و
...).
* مطمئن شوید که
سایز کفش هایتان مناسب باشد. اگر به نوروپاتی
دیابتی ( اختلالات حسی مرتبط با دیابت) مبتلا باشید، ممکن
است متوجه تنگ بودن بیش از حد کفش هایتان نشوید (همچنین می توانید با استفاده از
تست
footwear که در مقاله ی
بعدی شرح داده خواهد شد، از مناسب بودن سایز کفش هایتان مطمئن گردید).
در انتها
خاطرنشان می شویم که اگر افرا دیابتی مراقبت صحیح از پاهایشان را فرا بگیرند، به
راحتی می توانند از بروز بیماری های خطرناک مرتبط با پا ( که خدای نکرده منجر به قطع پا و یا انگشتان پاها
می شوند) پیشگیری نمایند.
در مقاله بعدی
بقیه نکات مراقبت از پاها در بیماری دیابت را بیان خواهیم کرد.
در بیماری دیابت مراقبت نامناسب از پاها می تواند
منجر به ظهور عوارض جدی در سلامت فرد دیابتی گردد و حتی ممکن است منجر به قطع پاها
شود. لذا بسیار مهم است که افراد دیابتی از اصول مراقبت از پاهایشان آگاه باشند.
تست سایز کفش
(Footwear)
همانطور که در قسمت قبل هم بیان نمودیم یکی از
ارکان مراقبت از پاها در بیماری دیابت آن است که اطمینان حاصل شود که سایز کفش ها
مناسب است. اگر به نوروپاتی (تخریب اعصاب) مبتلا باشید، ممکن است متوجه تنگ بودن
بیش از حد کفش هایتان نشوید، که در این صورت می توانید با تستfootwear از مناسب
بودن سایز کفش هایتان مطمئن گردید. این تست ساده برای سنجش مناسب بودن کفش ها به
شرح زیر می باشد:
- بر روی
یک ورق کاغذ بایستید( اطمینان حاصل کنید که ایستاده هستید نه نشسته، چرا که به
هنگام ایستادن شکل پاهایتان تغییر می کند).
- پیرامون
پایتان را با خطی ترسیم کنید.
- سپس
پیرامون کفش تان خطی ترسیم کنید.
- سپس دو
شکل ترسیم شده از کفش و پایتان را با هم مقایسه کنید. آیا پهنای کفش تان بیش از حد
باریک و کم است؟ آیا به نظر می رسد پاهایتان باید با فشار و زور خود را داخل کفش
جا دهند؟
کفش می بایست حداقل 2/1سانتیمتر طولانی تر از
بلندترین انگشت شما و پهنای آن حدود پهنای پایتان باشد.
خصوصیات یک کفش مناسب برای یک فرد دیابتی
* تمام پا
از جمله پاشنه و انگشتان پا را بپوشاند.
* دارای
رویه چرمی و بدون درز و برجستگی ها در داخل کفش.
* وجود
حداقل 2/1 سانتیمتر فاصله از نوک بلندترین انگشت پا.
* داخل کفش
می بایست کاملا راحت و نرم و بدون نقاط سفت یا برآمده باشد.
* کف کفش
را امتحان کنید. قسمت های بیرونی کفش باید از مواد محکم ( با آسیب پذیری پایین)
ساخته شده باشند.
* پهنای
کفش می بایست حداقل معادل با پهنای پایتان باشد.
چند نکته برای مراقبت از پاها در بیماری دیابت
* اگر به
بیماری دیابت مبتلا هستید، درمان یک مشکل کوچک و جزیی در پایتان را نیز نباید به
تاخیر بیندازید. از توصیه های پزشک معالج خود پیروی کنید.
* هر گونه
آسیب یا عفونت در پاهایتان را سریعا به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
* در هنگام
شستشو، درجه حرارت آب را با آرنج تان تست کنید نه پاهایتان.
* یک وسیله
گرم و داغ را در تماس با پاهایتان نگذارید.
* دمپایی
های پشمی و خیلی گرم نپوشید.
* زیاد پاهایتان
را روی هم نگه ندارید.
* اگر در
پاهایتان میخچه یا پینه ای ایجاد شده است، خودتان آن را درمان نکنید و به پزشک
متخصص مراجعه کنید.
چه زمانی برای مراقبت از پاها می بایست به پزشک
معالج مراجعه کرد؟
پزشک معالجتان می بایست در هر ملاقات، پاهای شما
را تست کند. علاوه بر آن اگر هر یک از مشکلات زیر برای پاهایتان ایجاد شد، با پزشک
معالجتان مشورت کنید:
- مشکل پای
ورزشکاران : عفونت قارچی پوست پا، به
خصوص در کف پا و
پوست بین انگشتان پا است.
- ایجاد
زخم و جراحت در پا
- فرو رفتن
گوشه ناخن پا در گوشت
- افزایش
بی حسی یا درد
- پینه
- قرمزی
- سیاه شدن
پوست
- زخم در
پا
- عفونت پا
- انگشتان
چکشی (این عارضه عموما باعث خم شدن انگشتان از بند وسطی به سمت پایین می شود.)
یک راهکار کلیدی برای مراقبت از پاهایتان این است که همواره کفش ها و
جوراب ها ی مناسب به پا داشته باشید
در انتها مجددا
خاطر نشان می کنیم که اگر به دیابت مبتلا می باشید، پاهایتان نیازمند توجه و
مراقبت بیشتری هستند. متاسفانه باید اذعان داشت که دیابت می تواند اعصاب و عروق
خونی پا را تخریب کند، در نتیجه احتمال این که به هنگام آسیب پا، متوجه آن نشوید
را افزایش می دهد. دیابت همچنین توانایی بدن تان در مقابله با عفونت را کاهش می
دهد. یک آسیب خیلی کوچک به پا، می تواند تبدیل به یک زخم بزرگ تر گردد و یا به
صورت یک عفونت جدی توسعه یابد. زخم ها می توانند در قسمت های تحتانی پا و یا در
قسمت های بالایی و پایینی انگشتان پاهایتان، یافت شوند.
با مراقبت مطلوب
از پاها می توانید از اغلب عارضه های مذکور پیشگیری نمایید. مراقبت از پاها آسان
است و می توانید اغلب توجه ها و مراقبت های مورد نیاز را در حال استحمام و یا قبل از
خواب شب و قبل از رفتن به رختخواب، به کار بندید. یک راهکار کلیدی برای مراقبت از
پاهایتان این است که همواره کفش ها و جوراب ها ی
مناسب به پا داشته باشید. پس سعی کنید مراقبت از پاهایتان را به عنوان بخش ثابتی
از برنامه روزانه خود قرار دهید
کنترل بیماران
دیابتی نوع دو باعث شده است که افراد دیابتی بتوانند عمر طولانی تری داشته باشند.
ولی از طرف دیگر عدم توجه به کنترل قند خون، به ویژه در افراد سالمند می تواند
عوارض خطرناک و حتی غیر قابل جبرانی را به همراه داشته باشد. از جمله ی این عوارض
کمای دیابتی است که می تواند در نقطه مقابل شوک هیپوگلیسمیک یا افت
قند خون باشد.
کمای دیابتی (که
تحت عنوان سندرم هایپر گلیسمیک هایپر اسمولار غیر کتونی نیز شناخته می شود) یک
عارضه جدی است که می تواند در فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که دچار بیماری یا استرس است، ایجاد گردد.
کمای دیابتی
وقتی ایجاد می شود که سطوح قند خون بسیار افزایش یابد و بدن بسیار دهیدراته (کم
آب) گردد. برعکس کتواسیدوز
که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ایجاد می شود و علایم مشابهی دارد، هیچ کتونی در
کمای دیابتی ایجاد نمی شود، لذا به ندرت سنتز اسید در جریان خون وجود دارد. کتو
اسیدوز هم به ندرت در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد می شود.
مطالعات نشان داده اند که کمای دیابتی اغلب در
افراد مسن تر از 60 سال ایجاد می شود و این امر ممکن است به این دلیل باشد که در
افراد مسن، حس تشنگی متحمل تغییراتی می گردد و بیشتر احتمال دارد که بدن دهیدراته
گردد. اغلب افرادی که از این عارضه رنج می کشند دارای سابقه ای از دیابت می باشند،
ولی برخی افراد از بیماری خود آگاه نیستند و یا ممکن است بیماری آنها تشخیص داده
نشده و یا درمان نشده باشد.
در اغلب موارد سابقه ای از تشنگی شدید و دفع
ادرار در طی چند هفته قبل از تشخیص این عارضه مشاهده می شود. ادرار بیش از حد
و افزایش بی رویه سطوح قند خون منجر به دهیدراته شدن بدن، از جمله دهیدراته شدن
سلول ها می گردد. کاهش شدید آب بدن می تواند منجر به شوک، کما و نهایتا مرگ گردد.
میزان مرگ می تواند تا حد 50 درصد بالا باشد. برخی افراد در معرض خطر بیشتری قرار دارند، از
جمله افرادی که بیماری مزمن یا ناتوانی دارند.
علل کمای دیابتی
چیست؟
موارد زیر می
توانند از علل کمای دیابتی باشند:
- عفونت
- نارسایی
کلیه
- داروها(
دیورتیک، داروهای قلبی یا استروئیدها)
- بیماری
- زخم های خونریزی
دهنده
- لخته
خونی
- قند خون کنترل
نشده
کمای دیابتی
معمولا وقتی ایجاد می شود که قند خون به میزان 600 میلی گرم در دسی لیتر و یا
بیشتر برسد
علایم اولیه
کمای دیابتی کدامند؟
اعلایم اولیه ای
که در صورت عدم درمان می توانند منجر به کمای دیابتی گردند، عبارتند از:
- افزایش تشنگی
- افزایش تکرر
ادرار
- ضعف
- خواب آلودگی
- تغییر وضعیت
روحی و روانی
- سردرد
- اضطراب
- عدم توانایی در
تکلم
- فلج
اگر یکی از
علایم مذکور را دارید، قند خون تان را چک کنید و اگر قند خونتان بالاست، با پزشک
معالج تان تماس بگیرید.
کمای دیابتی
چگونه درمان می گردد؟
اگر علایم اولیه کمای دیابتی مورد توجه قرار
بگیرد، درمان معمولا نیازمند مایعات داخل وریدی طبق تجویز پزشک معالج است و ممکن
است نیاز به انسولین داشته باشد. این عارضه در صورت عدم درمان منجر به مرگ می گردد.
چگونه می توان
از کمای دیابتی پیشگیری نمود؟
با راهکارهای
زیر می توان از کمای دیابتی پیشگیری نمود:
- مطابق با توصیه
پزشک معالج تان، قند خون تان را به طور منظم چک کنید.
- وقتی که بیمار
هستید، قند خون تان را هر 4 ساعت یک بار چک کنید.
- هنگامی که بیمار
هستید، از خودتان خیلی مراقبت کنید و به استراحت بپردازید.
شاید دیده باشید
دیابتی‌ها از سوزن سوزن
شدن و گرفتگی دست‌ها و پاها شکایت
دارند که موقتی بوده و متناوبا رخ می‌دهد. این اولین مرحله آسیب اعصاب است (شاخه‌های حسی اعصاب
محیطی اولین گروه‌اند که آسیب می‌بینند). به مرور
دردها بیشتر و شدیدتر و طولانی‌تر می‌شوند.
فقدان حس در
پاها که فرد به طور مکرر به پاهای‌اش آسیب و ضربه می‌زند و متوجه آن نمی‌شود و دچار "پای دیابتی" می‌گردد.
به طور متوسط
بیماران دیابتی طی 10 تا 20 سال بعد از شروع بیماری دچار آسیب اعصاب می‌شوند، البته
بعضی بیماران بسیار سریع‌تر دچار علایم عصبی می‌شوند و بعضی
دیگر اصلا گرفتار نمی‌شوند.
هر چه مدت ابتلا
به بیماری دیابت بیشتر باشد و هر چه کنترل دیابت ضعیف‌تر باشد، احتمال آسیب اعصاب و شدت آسیب بیشتر
خواهد بود
در اثر بیماری
دیابت هر قسمتی از اعصاب محیطی و اعصاب خودکار (سمپاتیک‌ها و
پاراسمپاتیک‌ها) می‌تواند آسیب
ببیند.
اعصاب خودکار به
جاهایی عصب‌دهی می‌کنند که عملکرد
غیرارادی دارند، مثل قلب، عضلات صاف احشا و ارگان‌های داخلی بدن و غدد.
اعصاب محیطی هم
به اعصابی اطلاق می‌شود که از جمجمه یا نخاع بیرون می‌آیند. اعصابی که
از جمجمه بیرون می‌آیند به چشمها، زبان، صورت، گوش‌ها و... می‌روند و اعصابی که از نخاع بیرون می‌آیند به عضلات
ارادی بدن عصب‌دهی می‌کنند. اعصاب
نخاعی شاخه‌های حسی نیز
دارند که حس‌های لمس، حرارت،
درد و... را انتقال می‌دهند.
در اثر دیابت رگ
های بدن دچار مشکل می‌شوند و در وظیفه خود که خونرسانی و تغذیه
سلول‌های مختلف است
ناموفق عمل می‌کنند و به خاطر این
نارسایی، اعصاب آسیب می‌بینند. به علاوه میزان بالای قند خون در آسیب اعصاب دخالت
دارد.
کار اعصاب که
مختل شود همه چیز به هم می‌ریزد، مثلا معده دچار بی‌حرکتی و تاخیر
در تخلیه غذا شده و فرد دچار دل درد و احساس سنگینی معده، تهوع و استفراغ می‌شود.
بروز یبوست یا
اسهال، اختلال ریتم طبیعی قلب و بروز علایم قلبی، بی‌اختیاری یا احتباس ادرار به دنبال آسیب اعصاب
مثانه و در مردان اختلال نعوظی به دلیل بیماری دیابت ممکن است رخ دهند.
قطعا جایی برای شک وجود ندارد که کنترل دقیق قند
خون از ایجاد آسیب اعصاب در بیماران دیابتی جلوگیری می‌کند.
نوروپاتی دیابتی
چگونه درمان می شود؟
هدف از درمان
رهایی از مشکلات ایجاد شده و پیشگیری از تخریب بیشتر اعصاب است. نخستین گام کنترل
قند خون است، زیرا از پیدایش مشکلات جدید و بدتر شدن عوارض قبلی پیشگیری می کند.
1- در مواردی که
قرص ها نمی توانند قند خون را به خوبی کنترل کنند، تزریق انسولین معمولا مفید واقع
می شود.
2- گاهی قرص هایی
که برای درمان افسردگی استفاده می شوند، برای درمان نوروپاتی ناشی از دیابت به کار
می روند و دارای اثرات مفید در بهبود کیفیت خواب نیز هستند.
3- هنگام شب می
توان از مسکن ها استفاده کرد.
4- برای بهبود
عوارض گوارشی پیشنهاد می شود تعداد وعده های غذایی را افزایش دهید و میزان غذای
مصرفی در هر وعده را کم کنید. همچنین از مصرف غذاهای پرچربی و پرفیبر پرهیز کنید.
5 - برای جلوگیری از
ضعف و سرگیجه، تغییر وضعیت ایستادن و نشستن را آهسته انجام دهید. گاهی برای بهبود
ضعف اندام ها ممکن است فیزیوتراپی توصیه شود.
6- به دلیل استعداد
ابتلا به عفونت ادراری در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی، لازم است مبتلایان به
دیابت آب و مایعات بیشتری بنوشند و اگر دچار تکرر ادرار هستند سعی کنند به فواصل
منظم، مثلا هر 3 ساعت یک بار ادرار کنند.
بسیاری از
متخصصان، دیابت را سرطان عروق نام گذاشته‌اند. وجود قند بیش از حد در گردش خون، به تدریج
اکثر عروق و اعصاب را تخریب می‌کند. در واقع همه عوارض دیابت به دلیل تخریب عروق
و اعصاب ریز و انتهایی رخ می‌دهد، مثل درگیری عروق چشمی، کلیوی، قلبی و بسیاری
ارگان‌های دیگر. پوست
هم از این قاعده مستثنا نیست.
عروق بدن هر چه
به سمت انتهای اندام‌ها نزدیک‌تر شوند، ریزتر خواهند شد. بنابراین در صورت عدم
کنترل قند خون، عروق دست‌ها و پاها در بیماران دیابتی کم‌کم شروع به از
بین رفتن خواهد نمود.
نرسیدن خون کافی
موجب تخریب اعصاب ریز این نواحی می‌شود. لذا اگر پوست دست یا پای فرد دیابتی صدمه
ببیند، به دلیل از بین رفتن اعصاب ، فرد متوجه صدمه پوستی نخواهد شد. از این بدتر
آن که به دلیل نرسیدن خون کافی به منطقه، این زخم (آسیب پوستی) نمی‌تواند در مدت
زمان معمول ترمیم شود.
اما واقعیت این
است که بیماری دیابت را هم با همه عوارض وحشتناک‌اش می‌توان تحت کنترل درآورد. رعایت 8 گام اساسی توسط
فرد بیمار بروز عوارض دیابت را سال‌ها به تعویق می‌اندازد.
گام اول : رعایت رژیم
غذایی صحیح و متناسب با بیماری
گام دوم : انجام روزانه
حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی
گام سوم : استفاده مرتب و
سر وقت از انسولین یا داروهای
تجویز شده
گام چهارم : چک روزانه
قندخون و یادداشت آن در دفترچه‌ای که به این منظور تهیه شده
گام پنجم : چک روزانه پاها
و انگشتان پا از نظر وجود هر نوع بریدگی، خراش، تاول، تورم و یا قرمزی پوست
گام ششم: مسواک
زدن منظم
دندان‌ها و استفاده از
نخ
دندان
گام هفتم : کنترل فشار
خون و کلسترول
خون
گام هشتم : ترک سیگار و سایر مواد
دخانی
مشکلات پوست پای
افراد دیابتی
میخچه، تاول یا فرو
رفتن ناخن در گوشت ممکن
است برای هر فردی اتفاق بیفتد. در حالت عادی چنین اتفاقاتی خیلی پراهمیت نیستند و
به سادگی درمان می‌شوند. اما در بدن یک فرد دیابتی به خصوص وقتی
قندخون در سطوح بالایی باشد و به خوبی کنترل نشود، همین اتفاقات کوچک تبدیل به
مشکلات بزرگی خواهند شد. چون پس از گذشت مدت کوتاهی، عفونت به آنها اضافه می‌شود.
اگر خراش یا
جراحت پوست بیمار دیابتی در طی 1 یا 2 روز خوب نشد، یا آثاری از عفونت در
آن دیده شد، باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کند
از آنجا که
همیشه پیشگیری بهتر و ساده‌تر از درمان است، بیمار دیابتی باید این مشکلات
پوستی را به خوبی بشناسد و پاهای خود را روزانه از نظر وجود این مشکلات بررسی کند.
اگر چنین ضایعات پوستی به وجود بیایند، حتما باید تحت نظر پزشک مداوا شوند، چون در
غیر این صورت عواقب بسیار بدی به دنبال خواهند داشت.
1. میخچه‌ها: این ضایعات
پوستی وقتی ایجاد می‌شوند که پوست پا در معرض فشار یا مالش زیاد و
مداوم قرار گیرد. در نتیجه
کم‌کم چند لایه
ضخیم پوستی روی هم می‌آیند و برجستگی سفتی در منطقه تحت فشار به وجود
می‌آید. میخچه در
پای بیمار دیابتی می‌تواند عفونی شود.
2. تاول: پوشیدن کفش بدون
جوراب باعث تاول زدن پوست پا می‌شود. در افراد دیابتی تاول هم مثل میخچه می‌تواند عفونی شود.
3. فرو رفتن ناخن
در گوشت: این مشکل زمانی
به وجود می آید که لبه ناخن شست پا به جای این که مستقیم رشد کند، وارد پوست کنار
ناخن شود. این اتفاق معمولا برای افرادی پیش می‌آید که ناخن شست را خیلی گرد و از ته می‌گیرند یا کفش‌های تنگ می‌پوشند. کسانی که
سابقه چنین مشکلی را دارند بهتر است همیشه لبه‌های تیز ناخن خود را به وسیله سوهان ناخن صاف
کنند، چون در غیر این صورت پوست پا، زخمی و عفونی می‌شود.
4. بیرون زدن مفصل
شست پا: شست پای خانم‌هایی که عادت
دارند کفش‌های نوک تیز و پاشنه
بلند بپوشند، کم‌کم به سمت انگشت‌های دیگر منحرف
می‌شود. در نتیجه
مفصل شست پا بزرگ‌تر می‌شود و بیرون می‌زند. پوست روی
این ناحیه هم قرمز شده و احتمال زخمی و نهایتا عفونی شدن آن افزایش می یابد. درمان
قطعی این مشکل، عمل جراحی است.
5. زگیل کف پا: نوعی ویروس می‌تواند باعث
ایجاد برجستگی‌های ریزی در کف
پا شود که زگیل نامیده می‌شوند. زگیل‌ها معمولا در
قاعده انگشتان ایجاد می‌شوند.
6. انگشت چکشی: وقتی عضلات
اطراف مفاصل انگشتان ضعیف می‌شوند، انگشت از حالت صاف خارج شده و به شکل جمع
شده قرار می‌گیرد. در فرد
دیابتی چون اعصاب انتهایی از بین می روند، عضلات کم‌کم ضعیف می‌شوند و احتمال چکشی شدن انگشتان پا زیاد می‌شود. چنین
انگشتی مستعد زخمی شدن است، چون در این حالت پا حتی در کفش هم راحت فرو نمی‌رود.
7. خشکی و ترک کف
پا: به دلیل قند
بالا اصولا بدن دیابتی‌ها با کمبود مایعات مواجه است. بنابراین پوست
کف پا در این بیماران
بیشتر از افراد طبیعی خشک می‌شود و ترک می‌خورد. این ترک‌ها محل مناسبی برای ورود میکروب و ایجاد عفونت
محسوب می‌شوند. قند
بالایی هم که در خون این بیماران وجود دارد، غذای کافی را برای میکروب ها فراهم می‌سازد.
8. پای ورزشکاران: این اصطلاح در
واقع نام یک نوع عفونت
قارچی است. در این
بیماری کف پا قرمز می‌شود، ترک می‌خورد و به شدت می‌خارد. چون در بیماران دیابتی، قند بیش از حد در
خون وجود دارد، بنابراین احتمال ترک خوردن و بروز این عفونت قارچی هم افزایش می‌یابد.
دیابت چگونه
باعث عوارض پوستی می‌شود؟
وقتی قند خون
بالا می‌رود، بدن به
ناچار مایعات خود را از دست می‌دهد، بنابراین پوست هم خشک می‌شود. پوست خشک
می‌خارد و با
خاراندن آن خراش‌های ریزی به
وجود می‌آید که محل
مناسبی برای ورود میکروب‌ها محسوب می‌شود. علاوه بر این قند بالای موجود در گردش خون
برای میکروب‌ها به عنوان
منبع غذایی عمل می‌کند و عفونت به سرعت گسترش می‌یابد. معمولا
پوست در نواحی آرنج و ساق پا به پایین بیشتر از سایر نقاط بدن مستعد خشکی است. اگر
بیمار دیابتی خود را عادت بدهد مقادیر زیادی آب در طول روز بنوشد، از خشکی
پوست تا حد زیادی
جلوگیری خواهد کرد.
البته به جز
کمبود مایعات، مشکل دیگری هم در بیماران دیابتی وجود دارد که موجب خشکی پوست می‌شود، زیرا اعصاب
انتهایی در طی بیماری دیابت از بین می روند و غدد عرق هیچ تحریکی برای ترشح دریافت
نمی‌کنند، در نتیجه
پوست این بیماران زبر و خشک می‌شود.
روش‌های پیشگیری از
عوارض پوستی
برای کاهش
مشکلات پوستی، علاوه بر کنترل قند خون، مواظب پوست خود باشید:
- روزانه با آب
گرم و صابون ملایم دوش
بگیرید، ولی از آب خیلی گرم و یا صابون های معطر دوری کنید. برای شستشو باید از
صابون‌های ملایم
استفاده کنید.
- پس از شستشوی
بدن همیشه خود را خوب آب بکشید و سپس کاملا خشک کنید. زیر بغل، بین انگشتان پا و
چین‌های بدن مناطقی
هستند که معمولا آب در آنها باقی می‌ماند. همیشه بعد از حمام کردن تمام این نواحی را
به دقت خشک کنید.
- پس از حمام و خشک کردن بدن
می‌توانید از
لوسیون‌ها یا کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده
کنید. (به غیر از نواحی بین انگشتان پا، زیرا این نقاط در صورت مرطوب بودن مستعد
بروز عفونت قارچی هستند).
- مقادیر زیادی مایعات
و به‌خصوص آب بنوشید.
- لباس‌زیرهای خود را
از جنس تمام پنبه انتخاب کنید تا پوست شما آسیب نبیند.
- از هر گونه
خراشیدگی، سوراخ شدگی و سایر جراحت‌ها جلوگیری کنید.
- وقتی که کارهایی
مثل باغبانی انجام می‌دهید که احتمال آسیب دسیدن به دست‌هایتان هست،
حتما دستکش بپوشید.
- برای جلوگیری از
آفتاب
سوختگی از
کرم‌های ضد
آفتاب استفاده کنید.
- در هوای خیلی
سرد، مدت زمان زیادی در بیرون از منزل نمانید.
- به محض مشاهده
هر نوع تورم یا قرمزی پوست فورا به پزشک مراجعه کنید.
- هرگونه آسیب و
جراحت را سریعا درمان کنید. قبل از مراجعه به پزشک، محل را با آب و صابون ملایم
بشویید و با باند خشک و استریل بپوشانید.
• اگر خراش یا
جراحت پوست شما در طی 1 یا 2 روز خوب نشد، یا آثاری از عفونت در آن دیده شد (مانند
قرمزی، داغی، تورم، چرک، درد زیاد) به پزشک خود مراجعه کنید.
زخم شدن پا و قطع آن در دیابت
به دلیل آثار
سمی قند بالا بر بافت های مختلف بدن، بیماران مبتلا به دیابت در معرض ابتلا به
عوارض حاد و مزمن متعددی هستند. زخم پا از عوارض جدی بیماری دیابت است.
بیماریهای مربوط به پا مانند زخم‌ها، عفونت‌ها و گانگرن علل
اصلی بستری‌شدن بیماران
دیابتی را تشکیل می‌دهند. زخم‌های اندام تحتانی زندگی اجتماعی و اقتصادی
بیماران را تحت تاثیر منفی خود قرار می‌دهند که این اثر ناشی از کاهش توانایی و عملکرد
بیمار، کاهش درآمد و افت کلی کیفیت زندگی بیمار است.
زخم‌های اندام
تحتانی در بیماران دیابتی به چند دسته طبقه‌بندی می‌شوند، از جمله زخم‌های نوروپاتیک که به دلیل اختلال اعصاب حسی و
حرکتی پاها به وجود می‌آیند، یا زخم‌های ایسکمیک که به دلیل تنگ شدن و نارسایی شریان‌های محیطی پا به
وجود می‌آیند. زخم‌های عفونی نیز
معمولا به دلیل آسیب اولیه پوست یا ناخن، ورود میکروب‌ها و ایجاد کانون عفونت در پاها به وجود می‌آیند.
هر کدام از زخم‌های فوق، ویژگی‌های خاص خود را
دارند، مثلا زخم‌های نوروپاتیک
به طور مزمن روی پینه‌ای که در اثر فشار طولانی‌مدت بر قسمتی از
پا به وجود آمده است ایجاد می‌شوند و معمولا فاقد درد هستند، در صورت عدم درمان
ممکن است دچار عوارضی چون عفونت، عفونت استخوانی و در برخی موارد، قطع عضو درگیر
شوند. زخم‌های ایسکمیک
ابتدا به صورت تاول ایجاد می‌شوند و به تدریج بافتی که مرده است (ناحیه
نکروتیک) در زیر آن آشکار می‌شود. زخم‌های عفونی ممکن است به دلیل ورود میکروب‌ها از هر گونه
سوراخ یا فرورفتگی در پوست و حتی گوشه ناخن ایجاد شوند.
اگر بیمار مبتلا
به دیابت در معاینه پاهایش دچار کاهش حس، کاهش تعریق، تحلیل عضلانی، تغییر شکل پا
و انگشتان، پینه و فقدان یا ضعف نبض باشد، در معرض خطر زخم پاها است.
اصول اساسی برای
درمان زخم پای دیابتی
1) پرهیز از فشار
آوردن به زخم: هنگام فعالیت‌های روزانه مثل راه رفتن، نباید به محل
زخم فشاری وارد شود
تا امکان بهبود زخم فراهم شود. گچ گرفتن، آتل‌بندی و استفاده از کفش‌های مخصوص از
راه‌های حذف فشار هستند.
2) کنترل عفونت: از آنجا که
سیستم دفاعی بدن بیمار دیابتی ضعیف شده و نمی‌تواند به طور طبیعی عفونت‌ها را از بین
ببرد، در بسیاری از موارد (هنگامی که عمق زخم بیش از لایه سطحی پوست باشد) نیاز به
تجویز آنتی‌بیوتیک‌هایی مثل
کلیندامایسین، سیپروفلوکساسین و سفالکسین برای پیشگیری از عود زخم وجود دارد.
3) خونرسانی کافی: تا زمانی که خونرسانی مناسب به
محل زخم وجود نداشته باشد، زخم ترمیم نخواهد شد. گاهی برای تامین خونرسانی کافی، به
پیوند عروق نیاز است.
4) دبریدمان: حتما باید تمام
نسوج مرده و له‌شده یا عفونی تا
حد امکان از محل لبه‌های زخم و کف زخم برداشته شوند. باید نحوه مراقبت
از پاها به بیمار دیابتی دقیقا آموزش داده شود.
بیماران دیابتی
باید روزانه پاها را از نظر قرمزی، تاول، بریدگی، تغییر حرارت (گرمی یا سردی)،
تورم و از دست رفتن حس بررسی نمایند
از دست دادن
پاها
از شایع ترین
عوارض دیابت از دست دادن پا می‌باشد. علل ایجاد پای دیابتی متعدد است که شامل
درگیری اعصاب محیطی توسط دیابت، ضربه‌های خفیف و تکراری، زخم‌های پوستی، عفونت،
کاهش خونرسانی به پا در اثر درگیری عروق و مراقبت از زخم می‌باشد.
جالب است بدانیم
که شایع ترین نوع استرس مکانیکی در نتیجه راه رفتن اتفاق می‌افتد. بیمارانی
که به علت درگیری اعصاب محیطی پای بی‌حسی دارند و درد را درک نمی‌کنند، با هر قدم
راه رفتن منجر به تخریب و التهاب بافتی می‌شوند. نواحی حساس به فشار مداوم راه رفتن عبارتند
از انگشت بزرگ و سر استخوان های کف پا.
اساس پیشگیری از
مشکلات پای دیابتی، آموزش بیمار است. در هر جلسه ویزیت، باید به بیمار آموزش بدهیم
و راجع به اهمیت کنترل دقیق و مناسب قند خون و مراقبت منظم پا و اثرات مضر سیگار
کشیدن روی سیستم عروقی و اهمیت استفاده از پوشش مناسب برای پای بی‌حس تاکید کنیم.
باید به بیمار لیستی از بایدها و نبایدها بدهیم و نحوه مراقبت صحیح از پا را به وی
بیاموزیم؛ مثلا اگر حس پا کاهش یافته بود، برداشتن میخچه‌ها و پینه‌ها و ناخن‌هایی
که در پوست فرو رفته‌اند فقط باید توسط کارشناسان
بهداشتی صورت گیرد. پینه‌ها باید پس از تمیز کردن پوست برداشته شود (به
ویژه پینه‌های روی برجستگی
های استخوانی).
توصیه هایی برای
مراقبت از پاها
توصیه‌هایی که بیماران
دیابتی در مورد پاهایشان باید به خاطر داشته باشند:
- بیماران باید در
هنگام استحمام، دمای آب را با
آرنج خود تست کنند. پس از شستن پاها با یک حوله نرم پاها، به ویژه بین انگشتان آن
ها را خوب خشک کنند.
- نواحی خشک و ترک‌خورده
پوست را باید به
آرامی سمباده کشید.
- ناخن‌ها را باید به
صورت منظم گرفت و ناخن‌های ضخیم را باید سوهان کشید.
- از پد‌های سیلیکونی
روی انگشتان، جهت ممانعت از فشار روی سطح پشتی انگشتان در کفش باید استفاده کرد. استفاده از
کفی‌های مناسب نیز
توصیه می‌شود.
- جوراب های فشاری(جوراب
واریس) که جای انگشتان در آنها بریده است توصیه نمی‌گردد، چون خطر
کاهش خون رسانی به انگشتان پا را در بردارند.
- روزانه پاها را
از نظر قرمزی، تاول، بریدگی، تغییر حرارت (گرمی یا سردی)، تورم و از دست رفتن حس بررسی نمایند (خود بیمار یا یکی از اعضای
خانواده، با مشاهده مستقیم پاها و یا مشاهده پاها در آینه) .
- چرک را از زیر
ناخن ها پاک کنند، ولی نه با چاقو یا سایر وسایل تیز. ناخن ها را صاف کوتاه کنند و
از سمباده جهت از بین بردن میخچه‌ها و پینه‌ها پس از شستن استفاده نمایند.
- هیچ گاه از
داروهای میخچه
بدون مشورت پزشک
استفاده نکنند.
- کفی
طبی را
بدون تجویز پزشک استفاده نکنند و هیچگاه بدون جوراب کفش نپوشند.
- پاهای خود را در
هوای سرد با جوراب‌های نخی یا پشمی گرم بپوشانند.
- هیچ وقت پابرهنه
راه نروند، به ویژه روی سطوح داغ.
- کفش‌هایی بپوشند که
کاملا اندازه و مناسب پا باشند. ترجیحا از کفش‌های چرمی که امکان تبادل هوا دارند، استفاده کنند
و اجازه دهند تا بین پوشیدن‌ها، کفش خشک شود.
- کفش‌های نوک باریک یا نوک
باز یا دمپایی نپوشند.
- کفش‌های نو باید به
تدریج پوشیده شوند. روز اول، یک ساعت پوشیده شوند، سپس روزی یک ساعت به پوشیدن کفش‌ها اضافه کنند
تا به تدریج یک روز کامل کفش پوشیده شود.
- هرگاه امکان
داشت کفش‌ها را درآورند و
در بین روز دوره‌های مکرر
استراحت برای پاها در نظر بگیرند. هر 5 ساعت کفش‌ها را درآورند.
- برای خرید کفش
عصرها اقدام کنند.
- هیچ گاه بطری
داغ، کمپرس گرم و لامپ گرمازا را نزدیک پاها قرار ندهند.
- از پوشیدن جوراب‌های لاستیکی و
فشاری، به ویژه سوراخ دار که لبه‌ها و درزهای سفت دارند، یا پوشیدن جوراب‌های معمولی ولی
تنگ، خودداری کنند.
- سیگار
نکشند.
- در هر ویزیت،
پزشک پای آن ها را معاینه کند.
خشکی پوست در بیماران دیابتی
اگرچه دیابت با
بالا بودن قند خون تشخیص داده می شود، ولی یک بیماری سیستمیک است که اعضای مختلف
بدن را درگیر می کند. مشکلات پوستی از جمله خشکی پوست نیز یکی از عوارض شایع بیماری دیابت می
باشد.
وقتی صحبت از
جلوگیری از عوارض پوستی دیابت می شود، دو اصل متناقض توصیه می شوند: هیدراته نگه
داشتن پوست و خشک نگه داشتن آن.
حال مفهوم این
توصیه ها و راه حل نهایی چیست؟
در ابتدا اهمیت
هیدراته (مرطوب و آبدار) نگه داشتن پوست را مطرح می کنیم. وقتی سطوح قند خون در یک فرد دیابتی دچار اختلال
می گردد و یا افزایش می یابد، پوست دهیدراته (از دست دادن آب) و خشک می شود که این
امر منجر به سوزش و ترک خوردن پوست می شود که از عوارض شایع دیابت است.
این عوارض پوستی
شانس ابتلا به عفونت ها را افزایش می دهند، زیرا هر زمان که مقدار قند خون
بالا باشد و سطح پوست باز باشد، راه برای ورود میکروب ها و ایجاد عفونت هموار می
گردد
از طرف دیگر
باید بدانید که پوست هیدراته نشانه سلامت پوست است، ولی باید توجه داشته باشید که
صرفا نمناک بودن و یا حتی عرق ریزی پوست به معنای سلامت پوست نیست، به
ویژه در افرادی که دارای اضافه وزن هستند.
نکته قابل توجه
آن است که در پوستی که رطوبت فراوان دارد، این رطوبت باعث می شود که قارچ به چین خوردگی
های پوست رسوخ کند و زمینه ساز آلودگی در پوست گردد.
نكروبیوزیس
لیپوئیدیكا ( Necrobiosis Lipoidica ) :
یک عارضه پوستی
نادر است که ممکن است با بیماری دیابت همراه گردد. این عارضه ممکن است علی رغم
کنترل سطوح قند خون ایجاد شود و همچنین ممکن است قبل از تشخیص دیابت آشکار شود،
ولی معمولا سال ها پس از ابتلا به دیابت واقع می شود.
این بیماری اغلب
در ساق پا ایجاد می شود، اما ممکن است در دیگر نقاط بدن نیز ایجاد شود (تصویر
روبرو).
این بیماری سبب
ایجاد ضایعات کوچک و برجسته و بیضی شکل با رنگ قرمز تیره یا زرد مایل به قهوه ای
می شود که سطحی ضخیم و براق دارند و حاشیه های آنها بر روی پوست واضح می باشند.
ممکن است ضایعات دردناک و خارش آور باشد. چنانچه این ضایعات و لکه ها باز شوند و منجر به
ایجاد زخم گردند، باید تحت مراقبت های بالینی قرار گیرند.
نویسه جدید وبلاگ
نسخه های تقویت جنسی و درمان ضعف جنسی
براي تقويت
باء يا تقويت جماع بايد تخم شويد و باديان رومي را به يك اندازه مخلوط كنيد و
بخوريد .
-1 هر روز تخم شلغم سفيد را بكوبيد و با
عسل مخلوط كنيد و بخوريد.
-2 هر روز تخم كرفس را با نخود و شكر
مخلوط بكوبيد و بخوريد.
-3 كرم هاي باغچه را خشك كنيد و 4 مثقال
از آن را با 4 مثقال فلفل نرم ،در100 گرم عسل مخلوط كرده و بر كمر بچسبانيد تا سه
شبانه روز روي كمر بماند.
-4 زيره را با فلفل سياه و عسل مخلوط
كرده بخوريد و هر روز تكرار كنيد.
-5 خرما را شكافته و در شير بجوشانيد و بخوريد.
-6 هر روز 3.5 مثقال آب تره تازه را
بگيريد و بخوريد و تره پخته را هم بر آلت ضماد كنيد.
-7 آهن سرخ شده را در آب اندازيد و آبش
را بخوريد.
-8 گنجشك را پس از كشتن تا گرم است
پركنده تميز كنيد و سپس بكوبيد و با هويج
بپزيد و بخوريد ، روز به روز يك عدد بيشتر بخوريد تا روز دوازدهم كه به
دوازده عدد برسد.
-9 زعفران 5 گرم ،ريشه كبر،صبر زرد،هيل
قرابی،جوز هندي،بسباسه،قرنفل،سنبل الطیب زرنب اسارون از هركدام 10 گرم، سعد كوفي و
خرفه از هر كدام 20 گرم،مصطكي و آمله مقعشر از هر
كدام 40 گرم،همه را مخلوط كرده نرم
بساييد بعد با 2 كيلو عسل مخلوط كنيد و صبح و ظهر و شب هر مرتبه يك قاشق
شربت خوري از آن را ميل فرماييد.
10-ميخك،هيل قرابی،زنجبيل،دارچين،فلفل
سفيد و فلفل سياه از هركدام 5 گرم،
عاقرقرها،تخم پياز،تخم كلم،تخم كرفس،تخم كتان،انيسون و عود
الصليب از هركدام 10 گرم،تخم شلغم و تخم شاهي از هر كدام 20 گرم،نبات 200 گرم،همه
را نرم بساييد و بعد مغز پسته خام،مغز فندق خام،مغز بادام خام،مغز گردو از هر كدام
100 گرم،جداگانه بكوبيد بعد مغزها را
با داروهاي ساييده شده و 200 گرم پودر نارگيل و 1.5 كيلو عسل مخلوط كرده
صبح و ظهر و شب هر مرتبه يك قاشق شربت خوري از آن ميل كنيد.
-11 خلال نارنج،هيل قرابي،جوز هندي،قرنفل،زنجبيل،خولنجان
و قسط شيرين از هر كدام 10 گرم،مغز تخم زبان
گنجشك،سعد كوفي،خرفه،تخم كتان،تخم شلغم،تخم ترب، تخم كلم،بهمن
سرخ/بهمن سفيد و تودري سرخ و
سفيد از هركدام 20 گرم،ثعلب 30 گرم تخم شاهي 50 گرم، همه را بسيار نرم
بساييد و با مقداري عسل يا نبات مخلوط كنيد و صبح و ظهر و شب هر مرتبه يك
قاشق شربت خوري از آن را ميل كنيد.
- 12بوزيدان،خولنجان تخم هليون،انقوزه و
دارچين از هركدام 10 گرم،تخم كلم،تخم
شنبليله،مصطكي،تخم كرفس،ميوه كاج،رازيانه،شقاقل،بهمن سرخ و سفيد از هر كدام 20 گرم،همه
را نرم بساييد بعد مغز فندق خام،مغز بادام خام،مغز پسته خام و مغز گردو از هر كدام
100 گرم را جداگانه بكوبيد و بعد مغز ها را با داروي
ساييده شده و 100 گرم پودر نارگيل و 1.5 كيلو
عسل مخلوط كنيد و صبح و ظهر و شب و هر مرتبه يك قاشق غذا خوري از آن ميل
فرمايید.
-13مرغ سياه بزرگ پير را بكشيد و اشياء
داخلي آن را خالي كرده و بعد شكمش را
از ميخك،زيره سياه و هل و ريشه جوز به مقدار كافي آلو،مغز گردو،مغز پسته،مغز فندوق
و بادام و يك استكان برنج،پر كرده سپس دهانه دل را با
سوزن و نخ دوخته و آن مرغ را طبخ كنيد آن قدر بجوشانيد تا به قدر يك ليتر
آن باقي بماند و گوشت و آب آن را در دو، سه نوبت ميل كنيد.
-14 يك گنجشك را پس از تميز كردن بكوبيد و
با هويج بپزيد و بخوريد و اين كار را
بدين طريق مدتي ادامه دهيد بدين طريق :روز اول يك گنجشك و روزي يك عدد اضافه
كنيد تا به دوازده عدد برسد.
- 15گل مختوم،طباشير هندي،درونج،زرنباد،زعفران،پوست
هليله كابلي،ابريشم مقرض، صندل سفيد،پوست بيروني پسته،هيل قرابي،مرواريد سفته،عود،كهربا،بسد
از هركدام 5 گرم، بهمن سرخ،بهمن سفيد،گل گاوزبان،شاهتره،بادرنجبويه،و كبابه چيني
از هركدام 10 گرم و قند يا شكر يا نبات
250 گرم همه را بسيار نرم بساييد و بعد با آب طلا،آب نقره( طلا و نقره
را در آب بجوشانيد)،آب به،آب سيب درختي قرمز،آب انار شيرين و آب ليمو
مخلوط كرده و پس از مخلوط آن،هر روز صبح ظهر و شب و هر مرتبه يك قاشق
شربت خوري ميل كنيد.همچنين ضمن مصرف دارو بهتر است خوراكي هايي را كه
نيروي باء را تقويت ميكنند استفاده كنيد.مانند:پسته،فندق،بادام،گردو،زعفران،انجير،لوبيا،سير،
نعناع پياز،مرزه،سياهدانه،تخم تره فرنگي،فلفل فرنگي،خربزه،شيره كوبيده كنجد،ارده،
مرباي زردك،آب هويج با عسل و تخم مرغ با پياز .
تقويت باء
اشخاص مرطوبي
اگرداراي
مزاج سرد و مرطوب هستيد براي تقويت باء،تخم مرزه را بپزيد و با
نان بخوريد همچنين زنجبيل نيز اگر با عسل مخلوط و خورده شود مفيد خواهد
بود.
تقويت باء پيرمردان
اگر سن شما زياد است و هنوز تحليل
نرفته ايد و مي توانيد گه گاهي شهوت راني
كنيد براي تقويت باء مي توانيد يك سير زنيان را در آبليمو 8 ساعت بخيسانيد
و بعد از آبليمو درآوريد و در آفتاب بخشكانيد و اين كار را هفت بار
تكرار كنيد و بعد آن را با نبات نرم بساييد و هر شب موقع خواب يك قاشق غذاخوري
از آن بخوريد.
- 16صبر زرد،صبر سياه،غاريقون،هل قراب،تخم
شويد،تخم هويج،تخم زردك،زعفران، حب القار، مصطكي رومي،هليله
سياه،پره هاي گل سرخ،سنبل الطيب،هل سفيدي،ميخك سورنجان،نبات لاهوري،سنامكي،جنطياناي رومي،كلمبو،زنيان،باديان،زيره
سبز و سياه، كندر،سياه تخمه،تخم كرفس،قولنجان،زنجبيل را به
ميزان مساوي نرم بساييد ودرآب هويج
خمير كرده،بعد در آفتاب بخشكانيد و سه بار اين كار را تكرار كنيد و بار
چهارم با كمي روغن زيتون خمير كنيد تا سه روز بماند و هر روز مقداري روغن
زيتون بر آن بريزد و خوب مالش دهيد و روز چهارم،آنها را با كمي عسل مخلوط
كرده و حب هايي(به قدريك لوبيا)و هر بار
يك عدد از آن را بخوريد اگر نتوانستيد آنها را به صورت
قرص در آوريد هر مرتبه نصف قاشق چايخوري
از آن را ميل كنيد.
نویسه جدید وبلاگ
نسخه های گیاهی
جهت درمان بیماریهای مختلف
دل درد:نوشيدن
چاي و نبات.
عرق نعنا: در هنگام
نفخ.
درد معده:جوشانده
ريشه شيرين بيان.
هرچند كه بسياري اين توصيه
ها راغير‌علمي مي‌دانند و زياد آنها را جدي نمي‌گيرند اما تاثير برخي ازآنها
به صورت علمي ثابت شده و تعجب مي كنيد اگر بگوييم متخصصان،بسياري از مواد معمولي و
طبيعي را در درمان برخي از مشكلات كار‌گشا مي‌دانند.براي
امتحان اين نظريه ها فقط كافي است درب كابينت آشپزخانه را باز كنيد
و اين بار نگاهي علمي به محتویات آن بينداز يد.
خم‌هاي دهاني:چاي
بابونه در تسكين درد زخم‌هاي دهاني موثر است.
اين نظر دكتر
راب هيكس از لندن است كه معتقد است،براي تاثير بهتر بايد اجازه دهيد دم
كرده خنك شود و بعد مصرف شود.البته فراموش نكنيد پيش ازقورت‌دادن،جوشانده را در دهان بچرخانيد و هر دو ساعت يك بار اين كار
را تكراركنيد.اين
گياه حاوي موادي است كه التهاب را برطرف مي‌كند.
عفونت ادراري: جوش
شيرين
دكتر جني بايروم متخصص زنان
و زايمان يكي از دانشگاه‌هاي انگليس
توصيه مي‌كند براي تسكين درد عفونت دستگاه ادراري نصف قاشق چايخوري جوش
شيرين را در200سي‌سي آب حل كرده،بنوشيد.اين كار باعث كاهش حالت اسيدي
ادرار شده و در نتيجه سوزش و درد كمتر مي‌شود.در صورت بروز اولين نشانه‌هاي
عفونت اين كار را يك يا 2 بار در روز انجام دهيد.
استفاده از آب آلبالوي
خانگي هم دراين مورد توصيه مي‌شود.آب آلبالو حاوي
موادي است كه از فعاليت باكتري اي‌كولاي جلوگيري مي‌كند.متخصصان به طورمعمول
التهاب مثانه را به اين باكتري نسبت مي‌دهند. بنابراين اگر آلبالو
را بجوشانيد تا مايع يكنواختي به‌دست آيد و بعد از خنك شدن آب‌آلبالو
را 2 بار در روز ميل كنيد، از دردتان كاسته مي‌شود.
اگزما:جو
دوسر
اگر اگزما داريد يا از
خشكي و خارش پوست رنج مي بريد طبق دستوردكتر پاول گريفتز از جو دوسر غافل نشويد.
اين ماده حاوي تركيبات ضد التهابي به نام آونانتراميد است كه اثر ضد خارش هم دارد.
براي بهره‌گيري از اين
خاصيت، كافي است چند قاشق چايخوري جو دوسر را در يك پارچه
نخي نازك بريزيد و آن را ببنديد ودروان آبي كه استحمام مي‌كنيد قرار
دهيد.روغن زيتون هم براي تسكين اگزما مفيد است چون مواد ضد باكتري دارد
و جلوي آسيب ديدن پوست را مي‌گيرد.
زگيل:پوست
موز
دكترمايكل اونيل جراح
معتقد است اگر روي زگيل را با قسمت داخلي پوست
موز رسيده بپوشانيد به ترميم آن كمك مي‌كند.اين ادعاي اونيل دليل ساده‌اي
دارد:درون بخش داخلي پوست موز ماده‌اي به نام موسيليج وجود دارد كه خاص
يت ضد ويروس دارد.به اعتقاد اين متخصص اگر هر شب روي زگيل را با قسمت
داخلي پوست موز بپوشانيد، پس از مدتي زگيل برطرف مي‌شود.
سركه ماده ديگري است كه
دكتر راونايك معتقد است در درمان زگيل كاربرد دارد.
اين متخصص دانشگاه شفيلد اسيد سركه را نابود‌كننده بخش‌هاي ويروسي زگيل
مي‌داند و مي‌گويد: هر روز حداقل 15 دقيقه ناحيه مبتلا را در سركه رقيق
شده فرو ببريد و اين كار را آنقدر تكرار كنيد تا زگيل برطرف شود.
سياتيك:سيب
زميني
پشت به يك ديوار بايستيد و يك سيب زميني را در
ناحيه باسن درست جايي
كه درد از آنجا منشأمي‌گيرد قرار دهيد. اين توصيه دكتر رابين شفرد به تمام
كساني است كه از درد سياتيك شكايت دارند. وي كه در زمينه درد‌هاي استخواني
تخصص دارد، معتقد است وقتي سيب زميني را
به ديوار فشار مي‌دهيد مثل
اهرم بر روي عضله عمل مي‌كند و يك محورايجاد مي‌كند كه عضله بر رویآن كشش پيدا مي‌كند.اين
روش باعث تسكين درد تنش عضلاني ناشي از سياتيك مي‌شود.عصب سياتيك بزرگترين
عصب بدن است كه از طناب نخاعي به سمت هر پا امتداد پيدا مي‌كنداگر دردتان زياد است
هر روز چند بار اين كار را تكرار كنيد.
سرماخوردگي و
آنفلوانزا:
مواد ادويه‌دار مثل
كاري
بسياري از ما تصور مي‌كنيم
كه هنگام سرماخوردگي بايد
از خوردن ترشي، ادويه‌جات و ... خودداري كنيم، اما دكتر گريفيتز نظريه
جالبي دارد كه خلاف اين باورهاي قديمي است. با خوردن مواد ادويه‌دار مثل
كاري، مخاط و ترشحات سيلان پيدا ميكنند و گرفتگي بيني، عفونت گوش واحتقان
ريه تسكين پيدا مي‌كند.
درهنگام سرماخوردگي مصرف
سير راهم فراموش نكنيد.سير اثرات ضد ويروسي،ضد قارچ ي و ضد باكتري دارد وآنتي‌اكسيداني
قوي به شمار مي‌رود و به اين دليل
در درمان عفونت و تقويت ايمني موثر است.
بوي بدن:جوش‌شيرين
بوي بد بدن مشكلي است كه
بيشتر در فصل تابستان و هواي گرم موجب عذاب
افراد مي شود. در هر حال اين توصيه را براي روز‌هاي گرم سال به خاطر داشته
باشيد: يك قاشق چايخوري جوش‌شيرين را زير بغل و روي پاهاي خود بپاشيد.
اين ماده يك ضد عرق طبيعي است و ميزان رطوبت طبيعي توليدي بدن راكم مي‌كند.
تب يونجه
(آلرژي فصلي):چاي
كيسه‌اي
يك چاي كيسه‌اي را در آب
سرد خيس كرده و در دستمال كاغذي
بپيچيد و بر روي چشمها بگذاريد تا خارش ناشي از آلرژي فصلي و يا سرما
خوردگي تسكين پيدا كند. دكتر چارلز سيمناف از دانشگاه منچستر معتقد است
اسيد تانيك موجود در چاي در كاهش خارش موثر است. استفاده از وازلين در سوراخ‌هاي
بيني هم در اين مورد خالي از فايده نيست.
متخصصان معتقدند از
آنجاييكه مواد حساسيت‌زا به وازلين مي‌‌چسبند و وارد بدن
نمي‌شوند، نمي‌توانند واكنش حساسيت را شروع كنند. براي بهره‌مندي از اين
خاصيت كافي است هر دو ساعت يكبار وازلين باقيمانده را از بيني پاك كنيد
و دوباره بيني خود را با وازلين چرب كنيد.
تهوع:
زنجبيل
زنجبيل حالت تهوع را برطرف
مي‌كند. بررسي‌ها نشان مي‌دهد مصرف تنها يك
گرم پودر زنجبيل قبل از سوارشدن در كشتي تا 40 درصد علائم بيماري مسافرت
و تا 70 درصد استفراغ را كاهش مي‌دهد. مصرف زنجبيل در رفع تهوع صبحگاهي
(ويار) نيز بسيار موثر است. از آنجاكه كاهش قند خون باعث بروز تهوع
مي‌شود، به زنان باردار توصيه مي شود از شيريني زنجبيلي استفاده كنند چون
در اين صورت قند خون آنها افت نمي‌كند.
آرتريت (التهاب
مفصل): عسل
و سركه سيب
عسل و سركه
سيب از جمله ضد التهاب‌هاي قوي هستند.
بنابراين اگر از درد مفاصل رنج مي‌بريد، يك قاشق
مربا خوري عسل را با يك
قاشق مربا خوري سركه سيب مخلوط كنيد و اين معجون
را صبح‌ها مصرف كنيد تادرد مفاصل ناشي از آرتريت تسكين يابد.
تغيير رنگ دندان‌ها: آدامس فاقد شكر
دكتر فيل استيمر از كلينيك دندانپزشكي لندن توصيه
مي‌كند براي پيشگيري از تغيير رنگ دندان‌ها بعد
از نوشيدن چاي و قهوه،
آدامس فاقد شكر بجويد. آدامس جريان بزاق را زياد
مي‌كند و با شست‌وشوي
دهان مانع ايجاد لكه مي‌شود.
سردرد :چاي
بسيارند كساني
كه اگر يك روز نوشيدن چاي را فراموش كنند عقوبت
ناخوشايندي چون سردرد در انتظارشان است. اما
ظاهرا نوشيدن چاي در درمان
سردرد كساني كه به نوشيدن آن عادت ندارند هم
مفيد است. دكتر جين كلارك
متخصص تغذيه براي درمان سردرد راهكار راحتي
دارد؛ با شروع اولين علائم
سردرد چاي بنوشيد. اين متخصص عمده علل سردرد را
به گشادي يا تنگي عروق
خوني مغز نسبت مي‌دهد و معتقد است، كافئين اين
تغييرات را برطرف مي‌كند.
جرم گوش : روغن زيتون
4بار در روز چند قطره روغن زيتون را در گوشتان بچكانيد
تا جرم
گوش نرم شود دكتر بايروم معتقد است اين ماده از
داروهاي موجود براي اين
منظور مفيدتر است.
دندان درد : عصاره گل
ميخك
اگر مي‌خواهيد دندان درد شما فورا خوب شود پنبه را به
عصاره گل
ميخك آغشته كرده و روي دندان دردناك خود
بگذاريد. البته دقت كنيد اين ماده
بيش از دو دقيقه روي دندان نماند چون باعث
التهاب لثه مي‌شود . پزشكان
آلماني از اين گياه داروي بي‌حسي تهيه كرده‌اند.
درد پشت: وردنه
براي تسكين درد پشت،وردنه را روي زمين گذاشته و در حالي‌كه
پشتتان را روي آن گذاشته‌ايد درازبكشيد.به اين
ترتيب ورد نه بين شانه‌ها
قرارگرفته وبه صورت شكل
T انگليسي عمود بر نخاع قرار مي‌گيرد.اگربدنتان را
روي آن به حالت بالا و پايين حركت دهيد باعث تسكين تنش عضلاني
مي‌شود.
